© F. Mohrwinkel
Ganz dicht an de Gemeengrenz vun Bamhusen und de Wohld leggt dat Holt „Reehahn“ mit sien mind. 15 Graffhügel. De gröttste wer 1,60 m hoch und knapp 16 m in Dörchmeter. Hüüt sünd de Hügel nur noch ca. 30 cm hohe Kuppen, de sik in´t Ünnerholt sichtbar maken doon. De Erosion het se ordentlich tosetten. Dat Öller kann nich utmakt warrn dor bet jetz keen Funde ut de Graffhügel vörliggen doot. Een glööv dat se genau wie de „Hülsbarge“ in Brunsholm ut de öllere bis middlere Bronzetiet sünd (ca. 1800–1200 v. Chr.).
Domals weern de Graffhügel nich wie hüüt versteken in’t Holt, denn een geiht dorvun ut dat unsere Geest mit Heid grootflächig bewussen weern. Een kunn vun de Graffhügel wiet kieken. Vun de Treene ut weern de Hügel licht utmooken und een hett de Öörd mit Sagen un Traditschoon in Verbinnen bröcht. In düsse Sagen gung dat oft um ünnereerdische Schätze un ut düsse Grund geiht een dorvun ut dat veele Hügel beklaut woorn. De Hügel harr trichter- un muldenförmige Störungen – düsse sünd nich to verwesseln mit en Dass- or en Vossbu.
© ALSH
Bildquelle:
G. Loewe, Archäologische Denkmäler Schleswig-Holsteins, Bd.8, Kreis Schleswig (seit 1974 Kreis Schleswig-Flensburg), Neumünster 1998, Abb. 97.
