Adebar un Hoier-Boier

Hoier-Boier nisten an´n leevsten wiet baven
© F. Mohrwinkel

Ut Fabeln weet we vun de Begreep Adebar. Hüüt ward dat afleidet ut dat Wort uda (Moor oder Water) un faran, wat gahn het, dat wart mit Moorläuper översett. Hier in Bamhusen warrt de Störche Hoier-Boier nömt. Dat kummt ut dat Plattdüütsche un schall „Hochbuer“ heeten, weil sin Nest in luftige Hööchde to finnen is.

Laat di dat vörlesen

De Anfang vun de Naam kunn in de Tiet liggen, as de däänsche Spraak groote Macht op de Mundoort in Sleswig- Holsteen harr: Noch bet 1920 höört de Norddeel vun dat Land to Däänmark. Dat weer dorüm denkbar, dat de däänsche Begreep „at bygge højere“ to Hoier Boier worrn is: de, de höcher buut.

Een anner Interpretatschoon süht den Begreep Hoier-Boier as Afwannel vun sien oolthochdüütsche Naam odebero. De het sik in Loop vun de Tiet to Adebar wannelt. Ok de hollännsche Beteken för de Storch, Ooievaar, lett sik op düsse Oorsprung torüchföhren. Dat glieke kunn för de Stapelholmer Begreep Hajebaje un Hoierboier gellen; de Schriefwies mit Bindestrich is alleen för Bamhusen beleggt.

Dat Wort Storch stammt villicht vun dat oolthochdüütsche Wort storah. Dat bedüüd stark, aver ok starr or stief. De Begreep kunn sowohl op de Körperbuu as ok op de stiefbeenige Gang anspeelen.